برنامه ی کمپین کشتار ۶۷ برای یادآوری همین امشب در شماره ۸۹ چسنات

قسمت فارسی برنامه به شرح زیر می باشد

فرهاد از بازماندگان کشتار ۶۷ می باشد
شیرین مهربد زندانی سیاسی و هنرمند مردمی
آرام بیات هنرمند مردمی
بابک امینی هنرمند
حسین افصحی کارگردان و مبارز چپ
عبدالکریم لاهیجی رئیس فدراسیون بین المللی حقوق بشر
شادی امین فعال چپ و حقوق بشر
فرزند یکی از قتل عام شدگان
و…
***

چند جمله در مورد نوشته ی امیر پیام و کمپین کشتار ۶۷

مطلبی از رفیق امیر پیام در سایت آزادی بیان درج شده است که تمام تحلیلش اگر نگویم بر چند دروغ و اتهام بنا شده حد اقل
می توان گفت مبنایش بر چند اشتباهی که از اول فرض گرفته استوار است.

رفیق امیر مطرح کرده که

پارلمان فدرال کانادا جمهوری اسلامی ایران را به دلیل کشتار زندانیان سیاسی سال ۶۷ و به جرم « جنایت عیله بشریت » محکوم می کند.
و یا در جای دیگر می گوید

کاوه شهروز، سیاست مدار جوان و فارسی زبان طبقه حاکمه کانادا، متعلق به طیف کانسرواتیو این طبقه، و کسی که زمانی نه چندان دور از مشاورین استفن هارپر نخست وزیر کانسرواتیو و نیز از مشاورین ارشد وزارت خارجه دولت او بود،

اولا لایحه ی محکوم کردن کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ و آن را به عنوان جنایت علیه بشریت به رسمیت شناختن را حزب ان دی پی و یا به اصطلاح سوسیالیست به مجلس برد و بقیه ی احزاب هم از آن حمایت کردند و نه اینکه حزب محافظه کار این موشن را به مجلس برده باشد.

ثانیا مشاورین استیفن هارپر علنی هستند و پست مشاوری استیفن هارپر را معلوم نیست امیر از کجا تقدیم کاوه شهروز کرده است.

ثالثا اگر این تحلیل های دائی جان ناپلئونی را بپزیریم چرا خود دولت اسرائیل و یا آمریکا تا کنون قتل عام ۶۷ را به عنوان جنایت علیه بشریت به رسمیت نشناخته اند و یا حد اقل محکوم نکرده اند.

در پایان اگر دولتهای دست راستی که بیش از ۳۰ سال است به دلیل منافع سیاسی و اقتصادی شان در کنار رژیم اسلامی بوده و یا سکوت کرده اند را بتوان مجبور کرد به هر دلیلی رژِیم اسلامی را محکوم کنند و قتل عام تابستان ۶۷ را به عنوان جنایت علیه بشریت به رسمیت بشناسند و سفارتهای رژیم را تعطیل کنند و مانند دولت آپارتاید آفریقای جنوبی رژیم اسلامی را هم ایزوله کنند این به نفع انقلاب آتی مردم ایران هست و یا ی به ضرر؟

کمپین کشتار ۶۷ توانسته ا ست پس از ماهها جلسه و بحث و جدل یکی از احزاب پارلمانی یعنی حزب نیو دموکرات که ادعای سوسیالیستی هم دارد را قانع کند که این موشن را به پارلمان ببرد و حمایت بقیه ی احزاب را هم به دست بیاورد
بالاخره پس از ۲۵ سال که از این جنایت گذشته برای اولین بار یک دولت هم این جنایت را به عنوان جنایت علیه بشریت به رسمیت شناخت. رفیق امیر پیام معلوم نیست چرا از این جریان ناراحت است.

بخشی از رفقای چپ ما دوست دارند همیشه چند نفر خودشان روایت خودشان را در بین خودشان از زبان خودشان و برای خودشان تعریف کنند و برای خودشان کف بزنند.
به نظر من کارهای بزرگتر اجتماعی تر و در اشل و کالیبر بالاتری هم می شود انجام داد از جمله ایران تریبونال و کار اخیر کمپین کشتار ۶۷٫

بابک یزدی ۲۰ سپتامبر ۲۰۱۳