چند روز بعد از برگزاری روز جهانی کارگر “کنگره ملیتهای ایران فدرال” با شرکت افرادی از چند حزب و سازمان قوم پرست در نروژ اقدام به برپایی جلسه سالانه خود نمود. در این جلسه علاوه بر شرکت افرادی از طرفداران فدرالیسم از بلوچ، ترکمن، عرب، آذری و بختیاری، سه جریان قوم پرست کرد یعنی سازمان زحمتکشان، حزب دمکرات کردستان ایران و حزب آزاد کردستان نیز در آن شرکت داشتند. افراد شرکت کننده در این جلسه بر سر “حقوق ملیتهای ایران در چهارچوب ایرانی آزاد و دمکرات” به تکرار همان موزائیک های ملی و قومی پرداختند. سه جریان قوم پرست کرد نیز بر سر “فدرالیسم قومی و جغرافیایی تاکید کرده اند”.
در حالی این افراد و گروه ها سرگرم تقسیم بندی ملی، قومی و جغرافیایی در این کنگره بودند که چند روز قبل از آن کارگران، تشکلهای کارگری و مردم در سنندج سرخ، کامیاران، مهاباد، سقز، پاوه و اشنویه و… در قطعنامه های اول مه خواستهای انسانی و طبقاتی خود را برای چندمین بار در تجمعات روز جهانی کارگر به گوش جهانیان رساندند. ضدیت دو خاستگاه طبقاتی در اردیبهشت ماه یکی در خیابانها و برای تحقق یک زندگی انسانی، دفاع از کرامت، حرمت و حقوق شهروندی به میدان آمد و دیگری برای باد زدن کینه و نفرت قومی، تقسیم بندی نژادی و جغرافیایی در قطب شمال سرگرم رایزنی برای تدارک یک سناریوی سیاه بود.کارگران و مردم بستوه آمده از فلاکت اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، سالهاست که باطرح خواست و مطالبات به حق، انسانی، چپ و رادیکال خود و در زیر سر نیزه حاکمان اسلامی به خیابان می آیند و هم سرنوشتی انسانی و طبقاتی مردم و کارگران را فریاد می زنند، از حقوق مهاجرین افغانستانی گرفته تا حقوق زن و کودک، از حق ایجاد تشکلهای مستقل کارگری از دولت گرفته تا همبستگی با کارگران جهان از حق آزادی بیان گرفته تا ممنوعیت اعدام و دهها خواست و مطالبه مدرن و انسانی دیگر که همگی گویای سطح توقعات کل جامعه ۹۹ درصدی در ایران است را فریاد می زدند.
این خواستها و مطالبات تازگی ندارد بلکه سالهاست که فعالین کارگری، تشکلهایشان و مردم برای تامین و تحقق آنها زندان، شکنجه شلاق و انواع تحقیر و توهینها را از سوی حاکمان مفتخور اسلامی سرمایه چشیده و لمس کرده اند. تلاش و جنگی هر روزه مابین کل مردم جامعه با رژیم اسلامی بقدمت عمر این حکومت در جریان بوده که همچنان ادامه دارد. حاصل این کشمکش طبقاتی و اجتماعی تا بدانجا پیش رفته که جناحهای مختلف حکومت را به جان همدیگر انداخته است. یکی دیگر از اثرات این جدال اجتماعی، رشد و گسترش آرزوهای انسانی، چپ و برابری طلبانه است که سردرگمی نیروهای قوم پرست کرد را در برپایی هر از چند گاهی از این نوع کنگره و جلسات که خواب یک سناریوی سیاه را برای مردم می بینند بدنبال داشته است. اما خواست یک زندگی انسانی، برابری طلب و آزادیخواهانه و نفوذ و گسترش هر روزه چپ و کمونیسم تحقق هر گونه سناریوی سیاهی را از سوی این جریانات عقیم ساخته است.
در چنین شرایط و اوضاع و احوالی است که جریانات قوم پرست و فدرالچی به تکاپو افتاده اند که با برگزاری چنین اجلاس هایی، حاشیه ای شدن و بی ربطی شان به خواست و مطالبات مردم را با دمیدن در شیپور قوم پرستی قدری جبران کنند. این را دریافته اند که جامعه هر روز بیش از پیش دارد به چپ می چرخد. این را بو کشیده اند که خواست و مطالبات مندرج در قطعنامه های تشکلهای کارگری در روز جهانی کارگر تنها اعلام جرم علیه حاکمان اسلامی ضد کارگر نیست بلکه علیه تمامی شائبه های قومی، ناسیونالیستی و عقب مانده این احزاب و جریانات نیز هست اما هنوز از آن درس نگرفته اند. برپایی کنگره هایی از این نوع، تلاشی بیهوده برای خوش رقصی این نیروها در معادلات منطقه ای و از بالای سر مردم است. ضدیت جریانات قومی و ناسیونالیست با خواست و مطالبات جنبش کارگری و اکثریت مردم جامعه، هم عرض ضدیت و دشمنی حکومت اسلامی با همین خواستها و مطالبات است.
تشکلها، فعالین کارگری و مردم کردستان با شعارهایشان، با بند بند قطعنامه های رادیکال، انسانی و طبقاتی خود، راه را بر تحقق هر گونه خط کشی قومی و جغرافیایی بر این دسته جات قوم پرست خواهند بست و نخواهند گذاشت که این نیروها با افق کور و به بن بست رسیده شان به تلاش بیش از سه دهه آنان خون بپاشند. آرمان و آرزوهای انسانی و طبقاتی کارگران و مردم در کردستان هیچ گاه اجازه نخواهد داد که این باندها کپی فساد و عقب ماندگی احزاب ناسیونالیست بارزانی و طالبانی را در کردستان ایران عرضه کنند. کارگران و تشکلهای کارگری برای تحقق همبستگی جهانی با کارگران جهان، برای دفاع از کرامت انسانی خود و هم طبقه ای هایشان به زندان رفته اند، مورد توهین و تحقیر واقع شده اند، بخاطر احقاق حقوق انسانی و پایمال شده شان متحمل شکنجه و شلاق شده اند و قطعا اجازه نخواهند داد که جریانات حاشیه ای، عقب مانده و متشکل در احزاب و باندهای قومی گردانندگان صحنه سیاسی جامعه شوند. قوم پرستان گویا هنوز از قطعنامه های ۱۲ اردِیبهشت روز جهانی کارگر درس نگرفته اند. بکرسی نشاندن و تحقق هر بند از مفاد قطعنامه های روز جهانی کارگر در شهرهای کردستان و در سراسر ایران، تضمینی برای حاشیه ای شدن هر چه بیشتر افق کور و به بن بست رسیده جریانات قومی و ناسیونالیست کرد خواهد بود. تحقق افق، خواستها و امیال کارگران و مردم شهرهای کردستان در قطعنامه هایشان، بازار بند و بست قوم پرستان و ناسیونالیستها را در کردستان و هر جای دیگر ایران تعطیل خواهد کرد. کمونیسم و آرزوهای مدرن و انسانی کارگران جنبشی وسیع و روبه گسترش است. مدتهاست که دوران حکومتهای طوایف، قوم و قبایل و باندهای مسلح وابسته به آنان به سر رسیده است.
۱۵ مه ۲۰۱۲