قره باغ و رد پای فاشیسم ادامه‌ی خواندن→

وظیقه طبقه کارگر و جنبش کارگری در این شرایط

ادامه‌ی خواندن→

 زمانی که جامعهِ از نفس افتاده سر در گربیان روزمرگی با بیکاری، فقر، تهیدستی، کودکان خیابانی، اعتیاد و تن فروشی است وهیچ آلترناتیوی برای تغیر شرایط زندگی در دورنمای خود نمی بیند، شکستن سکوت و افشاء جنایت شجاعت و شستن دستهای خونین نیست.      ادامه‌ی خواندن→

سرکوب ساختاری در ایران و خاورمیانه ادامه‌ی خواندن→

به مناسبت ٨ مارس روز جهانی زن

رفرمیسم تهدیدی برای جنبش زنان و انقلاب

ادامه‌ی خواندن→

موج سرکوب گسترده و قلع و قمع نیروهای سیاسی در ٣٠ خرداد سال ۶٠ و کشتار سراسری زندانیان سیاسی در تابستان سال ۶٧ محصول شرایط اقتصادی، سیاسی و اجتماعی مشخصی از یک دوران تاریخی است. نخست، ترس، هراس و وحشت گسترده، زندان و اعدامهای گروهی برای “تثبیت قدرت سیاسی” و پایان دادن به مبارزه و کشاکشی که در هر کوچه و محله، هر کارگاه و کارخانه، هر مدرسه و دانشگاه برای آزادی و یک زندگی بهتر و انسانی در جریان بود. سپس برای “ادامه بی خطر قدرت” پاکسازی، کشتار و حذف زندانیان سیاسی در تابستان سال ۶٧ در بی تفاوتی، رخوت، خستگی و در خود فرورفتگی کامل مردم از فشارهای اقتصادی و جنگ طولانی بود. دو رویداد تاریخی، یکی در پی دیگری، با یک هدف مشخص “نابودی نسل ۵٧” نسلی که مدعی انقلاب به غارت رفته شده  اش بود.نسلی که حتی در زندان، در دل سرکوب و وحشت دائمی پتانسیل مبارزاتی را از دست نداده بود. ادامه‌ی خواندن→

به مناسبت ۱ماه مه روز جهانی کارگر
برعکس سالهای گذشته، امسال در کشورهای عربی که کارگران و مردم آن برای “نان و آزادی” بپا خاسته اند ۱ ماه مه، باید حال و هوای دیگری داشته باشد. جنبشی که از تونس اغاز شد و بسرعت در منطقه شعله ور شد، با وجود تفاوتهائی در ساختار سیاسی و اجتماعی این کشورها، ولی شرایط زندگی مردم، بویژه کارگران و زحمتکشان بستر اصلی خیزش مردم در این منطقه حساس از جهان است. در اکثر این کشورها بویژه مصر، تونس، الجزایر، سوریه و یمن ۴۰% مردم زیر خط فقر زندگی میکنند، بیکاری در صد بالائی از کارگران، زنان و جوانان و در کنار آن گرانی، نداشتن امکانات اولیه زندگی، عدم دسترسی به امکانات درمانی، بهداشتی، آموزشی و بطور کلی حداقل های زندگی انسانی ترسیمی از شرایط اقتصادی و زندگی اکثریت مردم در این کشورها است. ادامه‌ی خواندن→

بحران بی سابقه و گسترده ای که برای “نان و آزادی” کشورهای عربی را فرا گرفته است تنها به این منطقه محدود نخواهد شد. دیر یا زود توده ها در کشورهای دیگرعلیه فقر، تنگدستی، بی عدالتی و سرکوب تاریخی رژیمهای فاسد و دیکتاتوری بپا خواهند خاست. این بحران از آنجائی اهمیت دارد که توده های میلیونی بدون هیچ رهبری برای تغیر شرایط اقتصادی، سیاسی و اجتماعی به شیوه ای کاملا ابتکاری خود را سازماندهی میکنند. اما این خیزش تاریخی جواب مشخصی به کشورهای سرمایه داری غرب نیز هست، آنها دیگر نمیتوانند به شیوه سابق سیاستهای خود را دیکته کنند. ادامه‌ی خواندن→

سال ۲۰۱۰ را میتوان سال اعتصابات عمومی و اعتراضات گسترده مزدبگیران و سندیکاهای آنها در کشورهای اروپائی (یونان، فرانسه، انگلیس، اسپانیا، پرتقال، ایلند و ایسلند) در برابر دولتها و رفرمهای اقتصادی آنها و بحران ساختاری نظام سرمایه داری جهانی دانست. رفرم های اقتصادی که با کاهش در آمدها، حذف امکانات بهداشتی، آموزشی، اجتماعی و افزایش قیمتها شرایط زندگی را برای تمامی مزدبگیران بویژه میلیونها بیکار سخت تر کرده است. اما نتایج و تاثیرات بحران جهانی کمی دیرتر بصورت زمین لرزه هائی به کشورهای آفریقای غربی کشیده شد. کشورهائی که در شرایط “عادی” درصدی از کارگران و زحمتکشان در فقر مطلق و درصد دیگری در فقر نسبی زندگی بسیار سخت، طاقت فرسا و غیر انسانی دارند. ادامه‌ی خواندن→

در گرامی داشت یاد جانفشانان کشتارهای دهه ۶٠ و کشتار سراسری زندانیان سیاسی سال ۶۷

تاریخ را معمولا تاریخ نویسان مینویسند ولی نقش آفرینان سال ۵۷ واقعی تر از هر تاریخ نگاری میتوانند این دوران سیاسی را ترسیم کنند. ادامه‌ی خواندن→