روز ۱۲ مرداد اسماعیل بخشی، سپیده قلیان ،امیر حسین محمدی فرد،عسل محمدی، امیر امیرقلی، ساناز الهیاری، و علی نجاتی را به محاکمه کشیدند. در این روز جمهوری اسلامی مجبور شد که نیروهای سرکوبگر خود را فرابخواند تا جمعیتی که به اعتراض به بیداد جمهوری اسلامی (اعتراضی که در نوع خودش بی سابقه بود) را خاموش کند و ۴ تن از این جمعیت را مجبور شد به اتهام مسخره اختلال در نظم عمومی به بند کشد. در چند ماه گذشته بخصوص از اول مه به این سوی حکومت بی هیچ دلیلی سر در پی فعالین کارگری و دانشجویان و زنان گذاشته است. دستش در هر جا به هر یک از این فعالین میرسد بازداشت شان میکند و آزاد شده گان را به بیدادگاه های اسلامی فرا میخواند. ادامه‌ی خواندن→

پنج سال پیش نامه یک زندانی بنام رضا صفری محبوس در زندان کرج منتشر شد. رضا صفری تظلم خواهی کرده بود که بخاطر بیکاری و فقر شدید خانوادگی دست به دزدی زده که نتیجه آن حکم شنیع قطع انگشتان دست راست او بود. ادامه‌ی خواندن→

“من از حق “امنیت شغلی کارگران” دفاع کرده‌ام و از همه فعالان کارگری و تشکل‌های صنفی نیز توقع دارم از مهمترین مطالبه کارگران یعنی امنیت شغلی و لزوم عقد قرارداد دائم دفاع کنند.” ادامه‌ی خواندن→

مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی

کارزاری مهم در مبارزه علیه جمهوری اسلامی

ادامه‌ی خواندن→

هفته آخر خرداد ماه نیز با مرگ کارگران بر اثر حادثه کار به اتمام رسید، و یک ماه دیگر پر حادثه و مرگ را برای کارگران رقم زد. ابوالفضل اشرف منصوری، “رئیس کانون عالی انجمن‌های صنفی مسئولین ایمنی و بهداشت کار کشور” در گزارشی که خبرگزاری حکومتی ایلنا تهیه کرده سال ۹۸ را آبستن حوادث شغلی دانسته: “سال ۹۸ هم که با سیل ویرانگر از اقصی نقاط کشور آغاز شد، ادامه‌ی خواندن→

چسبندگی قیمت ها، چسبندگی استثمار ادامه‌ی خواندن→

در هفته گذشته نامه ای از سپیده قلیان در پی انتقالش به زندان قرچک ورامین که به منظور آزار و اذیت و شکنجه بیشتر او صورت گرفته  منتشر شد که در آن تاکید کرده: “… من هنوز ایستاده‌ام. …عاملان و حافظان وضع موجود نمی‌دانند تا وقتی که شکاف‌های عمیق اقتصادی و اجتماعی در پیکر این جامعه باشد صدای اعتراض خاموش نخواهد شد و با برخوردهای سبعانه‌ با معترضان نتیجه‌ای عایدشان نمی‌شود. من با تمام ستمی که در حق‌ام روا داشته‌اید همچنان ایستاده‌ام و روزها که بیشتر سپری می‌شود بیشتر بر حقانیت صدا و اعتراض‌ام باور پیدا می‌کنم. مقاومت من در پیوند با مقاومت همه‌ی کسانی‌ست که هجمه‌ی تهدید و فشار خم به قامت استوارشان نینداخته و نخواهد انداخت.من ایستاده‌ام، چرا که بحران اقتصادی و اجتماعی عمیقی که من را به اعتراض واداشت، هنوز وجود دارد و نه تنها رفع نشده، که تشدید نیز شده است.” ادامه‌ی خواندن→

بارها نویسنده این یادداشت خود را مجبور دیده است که به قتل هائی اشاره کند که در محیط کار روی میدهد و قاتلین آنها با احترام تمام به زندگی و کارشان ادامه میدهند و هیچ کک شان نمی گزد که در این میان کسانی جان شان برای تولید ثروتی که در قبضه ایشان است از دست دادند. این قاتلین که خود را مالک جان و جسم کارگر میدانند برای همان مدتی که نیروی کار او را خریداری کردند، مهمترین کارشان این است که در همان زمان محدود با کمترین هزینه ممکن از کارگر تا جائی که ممکن است کار بکشند برای همین عامدانه  کارگر را در موقعیت خطرناکی قرار میدهند که منجر به مصدومیت و یا مرگ او میشود. و وقتی معترض میشوی در کمال وقاحت که فقط از ایشان برمی آید در جواب می گویند: “چیه میخواهی کارگر را لای پر قو بخوابانم!” ادامه‌ی خواندن→

فریاد کارگران ایران را در جهان منعکس کنیم!

جمهوری اسلامی باید از سازمان جهانی کار اخراج شود!

ادامه‌ی خواندن→

به عباس گویا؛ در جواب و توضیح؛ چند سوال و یک توصیه
ادامه‌ی خواندن→