کارگران شریف ایران
ما امروز وارد مرحلۀ نوینی از حرکت های توده ای در تقابل با اجحافات و ارعاب های دولت سرمایه داری شده ایم. شما بیش از هر قشر اجتماعی دیگری، اجحافات و سرکوب های دولت سرمایه داری ایران را در طیّ سه دهۀ گذشته تجربه کرده اید. به جرأت می توان گفت که امروز در ایران، هیچ نیروی اجتماعی که به اندازۀ شما طعم تلخ فشارهای شکنندۀ اقتصادی و روحی را چشیده باشد، وجود ندارد.
کارگران شریف ایران
ما امروز وارد مرحلۀ نوینی از حرکت های توده ای در تقابل با اجحافات و ارعاب های دولت سرمایه داری شده ایم. شما بیش از هر قشر اجتماعی دیگری، اجحافات و سرکوب های دولت سرمایه داری ایران را در طیّ سه دهۀ گذشته تجربه کرده اید. به جرأت می توان گفت که امروز در ایران، هیچ نیروی اجتماعی که به اندازۀ شما طعم تلخ فشارهای شکنندۀ اقتصادی و روحی را چشیده باشد، وجود ندارد. ادامه‌ی خواندن
وقایع پس از انتخابات ریاست جمهوری ۲۲ خرداد ۱۳۸۸ مباحثاتی را میان “روشنفکران” و طیف میانه و چپ در مورد مرحله انقلاب گشوده است. وقایع اخیر این فرضیه را تقویت کرده است که گویا “گام به گام” می توان به یک جامعه بی طبقه، آزاد و دمکراتیک رسید. بر اساس این نظریات، در گام نخست، کنار گذاشتن استبداد و از میان برداشتن اختناق در دستور کار قرار گرفته، و سپس در گام بعدی از میان برداشت نظام سرمایه داری. ادامه‌ی خواندن
وقایع پس از انتخابات ریاست جمهوری ۲۲ خرداد ۱۳۸۸ مباحثاتی را میان "روشنفکران" و طیف میانه و چپ در مورد مرحله انقلاب گشوده است. وقایع اخیر این فرضیه را تقویت کرده است که گویا "گام به گام" می توان به یک جامعه بی طبقه، آزاد و دمکراتیک رسید. بر اساس این نظریات، در گام نخست، کنار گذاشتن استبداد و از میان برداشتن اختناق در دستور کار قرار گرفته، و سپس در گام بعدی از میان برداشت نظام سرمایه داری.
مقدمه: حضور مدوام توده های غیور در خیابان های ایران در اعتراض به حاکمیت موجود٬ وخیم‌تر شدن وضعیت اقتصادی آنان، بحران عمیق اقتصادی و سیاسی و انشقاق در درون هیئت حاکم ، پیش شرط های عینی برای دوره ی اعتلای انقلابی به وجود آورده است. آنچه کمبودش احساس می شود پیش شرط ذهنی (یا رهبری جنبش کارگری است). چنانچه این عامل ذهنی تحقق یابد؛ انقلاب اجتماعی علیه نظام سرمایه داری می تواند به سرعت در دستور کار پیشروان کارگری قرار گیرد. در سالگرد انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ مقاله کوتاهی در مورد درس های اصلی انقلاب اکتبر از رفیق مازیار رازی انتشار می دهیم. میلیتانت
در حاشیه مذاکرات دیروز دول ایران و آمریکا در ژنو و واشنگتن
در باره ی نزدیکی دول ایران و آمریکا
مصاحبه با رفیق مازیار رازی انتشار یافته در شماره ۲۲ میلیتانت
رفیق مازیار با سلام و تشکر از شرکت در مصاحبه مجدد با نشریه میلیتانت. می خواستیم در مورد روابط یا نزدیکی اخیر دول ایران و آمریکا از شما سؤالاتی کنیم. چند روز پیش رسانه ها اعلام کردند که ریچارد هولبروک، نماینده ویژه رئیس جمهوری آمریکا در امور افغانستان و پاکستان ملاقاتی با محمد مهدی آخوندزاده، معاون وزیر امور خارجه ایران داشته و آن دو در فضایی صمیمی با هم دست داده اند. به گفته خانم کلینتون، آقای هولبروک و آقای آخوندزاده قول داده اند که در آینده تماس خود را حفظ کنند. اگر این خبر صحیح باشد، پس از سال ها این نخستین بار است که ملاقاتی میان مقامات ایران و آمریکا در این سطح صورت می گیرد. آیا این رابطه پیش درآمدی است که نزدیکی سیاسی دول ایران و آمریکا در دوره ی آتی؟
دوست گرامی امیر با سپاس از نامه شما در مورد یادداشت هایی در مورد سرنگونی رژیم. در نامه خود شکلی از اعتقادات «سوسیال دمکراسی» برای رسیدن به دمکراسی در ایران سخن به میان آورده اید. "تفکر چپ کارگری" در ایران را مورد سؤال قرار می دهید. از عدم "رشد فکری" کارگران سخن می گوئید. می نوسید که: "گروههای سیاسی مخالف دست در دست هم و منسجم با رهبریت صحیح ملت ایران را برای براندازی این رژیم هدایت و حمایت کنند". به عبارت دیگر پیشنهاد وحدت با اصلاح طلبان را برای برون رفت از بحران سیاسی و تحقق دمکراسی مطرح می کنید.
با مشاهده مقالاتی درسایت «فرهنگ توسعه» در دفاع از «استالینیسم» کمی دچار حیرت شدم. حیرت نه از اینرو که محتوای این مقالاتِ به اصطلاح “فیلسوف” ها و “اساتید” باز نشسته دانشگاه ها حاوی مطالبی در توجیه نقش استالین و استالینیزم در شوروی سابق در برداشت (از این مطالب در نوشتجات استالنیست ها چه طرفداران شوروی سابق و یا مائوئیست بسیار یافت می شود)؛ بلکه از اینرو که چگونه مغزهای منجمد این افراد (و مترجمان توده ای آن مقالات) پس از سال ها بی اعتباری در انظار جهانیان و همچنین خیانت های آشکار به جنبش کارگری در سطح جهانی و به ویژه در ایران؛ متکی بر چنین نظریاتی؛ بار دیگر سر از خاک بیرون آورده و با علم کردن این “تئوری” های اثبات شده اشتباه؛ با کمی دستکاری سطحی و تظلم طلبی، خوانندگان خود را به بازی گرفته اند.
جشن اول ماه مه امسال (۱۱ اردیبهشت ۱۳۸۸) پیش از آغازمراسم، توسط عوامل دولت سرمایه داری به شدت سرکوب شد و عده ای از شرکت کنندگان دستگیر شدند. برخی از دستگیر شدگان در ماه پیش آزاد گشته و عده ای نیز هنوز در زندان بسر می برند. مبارزه بین المللی برای آزادی کلیه دستگیرشدگان بلافاصله آغاز گشت و تا آزادی کلیه دستگیر شدگان ادامه خواهد یافت. بدیهی است که تمامی نهادهای کارگری (به ویژه درخارج کشور) باید با توان هرچه بیشتر در آزاد سازی این مبارزین به فعالیت های حمایتی از آنان ادامه دهند. شبکه همبستگی کارگری به سهم خود به فعالیت های سراسری در حمایت از دستگیر شدگان از طریق اعتراضات علیه دولت سرمایه داری دامن زد (رجوع شود به سایت شبکه همبستگی کارگری IWSN.org).