سرود ناچیزان / ارنست جونز

شعر
March 14, 2019

سرود ناچیزان
شاعر:  ارنست جونز    ERNEST JONES
رهبر و شاعر چارتیست، 1819-1869- محکوم به دو سال زندان در سال 1848
ترجمه: ژاله سهند

نازل و نا چیزیم ما- نازل و نا چیزیم ما- بسیار بسیار نازل و نا چیزیم ما
به آن قدری که نازلی و ناچیزی می تواند باشد;
عالی مقامند توانگران - چرا که می آفرینیم اینچنین ما آنان را-
و بسیار تیره بختیم ما!
و بسیار تیره بختیم ما!
بسیار تیره بختیم ما!
می زنیم شخم و می کاریم ما- بسیار بسیار نازل و ناچیزیم پس ما
که در خاک رس کثیف ما می کاویم،
تا آن دمی که برکت دهیم دشت را- با بذری طلایی
و زمین را با یونجه معطر.
جایگاه ما - می دانیم بسیار نازل و ناچیزیم ما.
با این حال در پای پاهای زمیندار:
بسیار نازل و نا چیز نیستیم ما – که نان برویانیم
بسیار نازلیم و ناچیز که نان بخوریم اما.
نازل و ناچیزیم ما- نازل و ناچیزیم ما- الی اخر
به زیر، به زیر می رویم ، بسیار بسیار نازل و ناچیزیم ما
به جهنم معادن عمیق غرق شده،
ما اما جمع می آوریم فخر آورترین جواهراتی را که می درخشند
آنوقت تاج سلطان ستمگر می درخشد.
و هر گاه کسری داشت او- برپشت ما
با تمکین می گذارد بارهایی تازه  را:
 بسیار نازل و ناچیزیم ما که به مالیات رای دهیم
 نه آنقدر نازل و ناچیزکه پرداختش نماییم اما.
نازل و ناچیزیم ما- نازل و ناچیزیم ما- الی اخر
نازل و ناچیزیم ما،  نازل و ناچیزیم ما، اراذل و اوباش محض ، میدانیم ما،
در نتیجه اما  قدرت تحول پذیر ما
در پای خرده اربابان، در کالبد ما خواهد بالید
به سوی کاخ و کلیسا و برج-
سپس به سجده - درسرای مرد ثروتمند سقوط خواهد کرد
و مداحی در درب مرد ثروتمند:
برای ساختن دیوار خیلی نازل و ناچیز نیستیم ما
اما برای پای نهادن بر زمین بسیار نازل و نا چیزیم ما.
نازل و ناچیزیم ما- نازل و ناچیزیم ما- الی اخر
نازل و نا چیزیم ما- نازل و نا چیزیمما - بسیار، بسیار نازل و نا چیزیم ما
با این حال از انگشتان ما سر می خورد
روالی ابریشمین و البسیه ای که می درخشند
دور اندام فرزندان تکبر.
و آنچه دریافت می کنیم ما- و آنچه می دهیم ما-
می دانیم ما، و سهممان را می دانیم ما:
 بسیار نازل و نا چیز نیستیم ما که  ببافیم پارچه را-
اما بسیارنازل و ناچیزیم ما که بر تن کنیم لباس را.
نازل و ناچیزیم ما- نازل و ناچیزیم ما- الی اخر
 نازل و ناچیزیم ما- نازل و ناچیزیم ما- بسیار، بسیار نازل و ناچیزیم ما
و با این حال وقتی ترومپت طنین می اندازد
قدرت بازوی مردی فقیر
در راستای قلب مفتخرترین پادشاه دخول خواهد کرد.
 نازل و ناچیزیم ما - نازل و ناچیزیم ما - جایگاه ما میدانیم
فقط رسته هایی عادی ایم ما
برای کشتن دشمن  -خیلی نازل و ناچیز نیستیم ما
 خیلی نازل و ناچیزیم که دست بر فاسد لوس نهیم اما.
نازل و ناچیزیم ما- نازل و ناچیزیم ما- الی اخر

The Song of The Low
By ERNEST JONES
Chartist leader and poet, 1819-1869; sentenced in 1848
to two years imprisonment.
WE'ER low—we're low—we're very very low,
        As low as low can be;
The rich are high—for we make them so—
        And a miserable lot are we!
        And a miserable lot are we! are we!
                A miserable lot are we!

We plough and sow—we're so very very low,
    That we delve in the dirty clay,
Till we bless the plain with the golden grain,
    And the vale with the fragrant hay.
Our place we know—we're so very low,
    'Tis down at the landlords' feet:
We're not too low—the bread to grow,
    But too low the bread to eat.
                We're low, we're low, etc.

Down, down we go—we're so very very low,
    To the hell of the deep sunk mines.
But we gather the proudest gems that glow,
    When the crown of a despot shines;
And whenever he lacks—upon our backs
    Fresh loads he deigns to lay,
We're far too low to vote the tax.
    But not too low to pay.
            We're low, we're low, etc.

We're low, we're low—mere rabble, we know,
    But at our plastic power,
The mould at the lordling's feet will grow
    Into palace and church and tower—
Then prostrate fall—in the rich man's hall,
    And cringe at the rich man's door,
We're not too low to build the wall,
    But too low to tread the floor.
            We're low, we're low, etc.

We're low, we're low—we're very very low,
    Yet from our fingers glide
The silken flow—and the robes that glow,
    Round the limbs of the sons of pride.
And what we get—and what we give,
    We know—and we know our share.
We're not too low the cloth to weave—
    But too low the cloth to wear.
            We're low, we're low, etc.

We're low, we're low—we're very very low,
    And yet when the trumpets ring,
The thrust of a poor man's arm will go
    Through the heart of the proudest king!
We're low; we're low—our place we know,
    We're only the rank and file,
We're not too low—to kill the foe,
    But too low to touch the spoil.
            We're low, were low, etc.

https://allpoetry.com/The-Song-Of-The-Low
https://muse.jhu.edu/article/169719