"نیک" نامها را بشناسیم! "فراموش" نشدگان را بشناسیم!
نسان نودينيان
May 27, 2020
"نیک" نامها را بشناسیم! "فراموش" نشدگان را بشناسیم!
اخیرا فرهاد شعبانی و جمال بزرگپور از اعضای کمیته مرکزی کومله به بهانه نوشته ای از مجید حسینی که سه سال قبل درباره تشکلهای توده‌ای در ایران نوشته بود به سوی کمونیسم کارگری شلیک کرده و ید جوری خودشان و کومله را گرفتار کرده اند، که فکر نکنم به این زودیها از زیر بار نقدهای جدی ما خلاص شوند. اینها با محاسبات بس اشتباه راه بس سخنی را در پیش گرفته اند.
فرهاد شعبانی نوشته « آنها کاراکترهای فراموش شده ائی هستند که نسل امروز آنها را بیاد ندارد و اگر هم در جائی از آنها نامی برده شود به علت مردود شدن و سقوط از تند پیچ آغاز دهه ۹۰ متأسفانه از آنان به نیکی یاد نمی شود»
ببینیم ماجرای و بر آشفته شدن فرهاد شعبانی از چه قرار است. ببینیم کی و کدام مرجع نام های نیک و بد را بین ما و رهبری کومله جدید تقسیم کرده است. ببینیم تابلویی که دست رهبری کومله است و از "نیک" نامها بحساب میایند ساخته چیست! ماتریال این تابلوی نیک کجا تولید شده! سازندگان مدال به "نیک" نامها کی ها هستند.! متحد اینها کدام ها هستند.!
تقسیم نامهای نیک و فراموش نشدگان تاریخ معینی دارد. این تاریخ، تاریخ رهبری کومله جدید است. از بوش پدر و به ریاست رسیدن جلال طالبانی(عفو مام جلال) شروع شد، در اولین مجلس یا پارلمان کُردی که بر بستر نظم نوین و خونین جهانی و قدرتگیری جریانات قومی ــ مذهبی در عراق شکل گرفته بود، شخصیتهای کومله جدید با پیام به این پارلمان قومی ـ مذهبی در صندلی "نیک" نامها نشستند. و فراموش نشدند!. با هورا و تبریک به صف "فراموش" نشدگان پیوستند. از آن روز و با سپری شدن بیش از دو دهه اینها هنوز در صندلی های "نیک" نامها و "فراموش" نشدگان حضور دارند. این صندلیها درسته کهنه میشوند اما از ماتریال دولت کُردی و اقلیم کردستان و ساخته مهربانیهای بوش پدر است. با "نیک" نامی در کنار محصولات بوش پدر و نظم نوین جهانی در اجلاس و کنگره و گردهمایی قومی ها و اسلامیها شرکت میکنند، قطعنامه ها و بیانیه های مشترک با اینها جایگاه "نیک" نام ها را در اردوی ارتحاع قومی ـ مذهبی محکم کرده است. اما اشتباه نکنیم، "نیک" نام ها یک جا(کمیته دیپلماسی که با شرکت ٣٣ جریان ناسیونایست و اسلامی حضور داشتند) تحت فشار "بد" نام ها که به مردم و جامعه هشدار دادیم و سراسیبی سقوط شان را گوشزد کردیم فعلا از روی ناجاری نامشان را در ردیف نام های "نیک" برداشته اند. "نیک" نام ها در سوگ رهبرشان مام جلال سنگ تمام گذاشتند، نوشتند؛ « با غم و اندوهی سنگین، بعد از ظهر سه شنبه سوم اکتبر ٢٠١٧، “مام جلال طالبانی” دبیر اول اتحادیه میهنی کردستان و رئیس جمهور پیشین عراق، رهبر خستگی ناپذیر مبارزه حق طلبانه ملت کرد در کردستان عراق، دوست و پشتیبان دیرینه کومه له و جنبش انقلابی مردم کردستان ایران، بعد از پنج سال دست و پنجه نرم کردن….، در گذشت.” تمام زندگی مام جلال از همان اوان نوجوانی تا زمانی که جسم خسته اش دچار بیماری شد، و حتی تا زمانی که قلب پر احساسش از تپش افتاد، در خدمت به اهداف و آرمانهای مردم تحت ستم کردستان بود.”
“مام جلال دوست وفادار کومه له و جنبش انقلابی مردم کردستان ایران بود.” (کمیته مرکزی کومه له، سازمان کردستان حزب کمونیست ایران، سوم اکتبر ٢٠١٧) هارمونی پیام تسلیتشان نام "نیک" آنها را در صف "فراموش نشدگان" قرار داد. "نیک" نام ها بر پلاتفرم حفظ ج.ا دست به تایید میزنند و ایراداتی کوچک بر نقشه راه پژاک و پ.ک.ک برای حفظ هارترین رژیم سیاسی و استبدادی (جمهوری اسلامی) را داده اند. هر چه هست نام اینها را در ردیف و صفوف خودشان به "نیک" ی میبرند و جزو "فراموش" نشدگان هستند. "نیک" نامها برایشان ترور کمونیستها در خیابانهای سلیمانیه و اربیل و فتوای قتل کمونیستها توسط اسلامیهای اقلیم کردستان مهم نبود. اینها که ترور شدند و فتوای قتل برایشان صادر شده بود از محصولات بوش پدر و مام جلال نبودند، بگذار ترور شوند. از صندلی "نیک"نامها بیرون نیامده اند. پرچم بدستان کمونیسم کارگری هستند. "نیک" نامهای ما در بارگاه احزاب بورژوایی و ناسیونالیست حزب دمکرات کردستان ایران مدال "انقلابی" را بگردنشان آویزان کردند. در نشست و برخاستهایشان به این احزاب "انقلابی" از گذشته خود با خوشرویی پشیمان شدند. موج تنفر از کسانی دیگر(بخوانید "بدنامها" و "فراموش شدگان") را دامن زدند. "نیک" نامها تحویل دادن مصطفی سلیمی زندانی سیاسی محکوم به اعدام و از شورشیان انقلابی زندان سقز توسط اتحادیه میهنی را محکوم نکردند. و به شکل "نیک" و با ادبیات "فراموش" نشده ای نوشتند؛««نامبرده(منظورشان مصطفی سلیمی است) به امید پناهنده شدن خود را به مرزهای حکومت محلی کردستان می رساند. اما در آنجا توسط ماموران مرزی بازداشت و بلافاصله به ماموران جمهوری اسلامی در ان سوی مرز تحویل داده میشود.” بکارگیری «ماموران مرزی» برای اینها حفظ "نیک" نامی شان است. بجای محکوم کردن اقدام تروریستی و جنایتکارانه اتحادیه میهنی "نیک" نامها به نیکی از اتحادیه میهنی و حاکمان اقلیم کردستان تعریف و تمجید کردند و نوشتند؛ اقلیم کردستان پشت و پناه است. این پشت و پناهای "نیک" نامها بعد از کمتر از یک شبانه روز شاهد جسد اعدام شده مصطفی سلیمی توسط رژیم هار جمهوری اسلامی بودند.!جمله کامل به این شیوه است. « "حکومت محلی کردستان در مقابل افکار عمومی مردم کردستان، که همواره در روزگار سخت و در دشواریها، پشت و پناه همدیگر بوده اند، باید پاسخگو باشد."
"نیک" نامهای "فراموش" نشده. بخود آیید!
پ.ن
ماجرا از این قرار است که فرهاد شعبانی و جمال بزرگپور از نوشته محید حسینی برآشفته شده اند. مجید حسینی در نوشته ای که درباره جایگاه تشکلهای توده ای در ایران نوشته بود به نقد ناسیونالیسم و از جمله جایگاه کومله سازمان کردستان حزب کمونیست ایران پرداخته و نوشته که؛« "مبارزه با کومه‌له در کردستان یک اصل مبارزه برای کمونیست هاست"» است.
رفقای زیادی از جمله مجید حسینی، ایرج فرزاد و محمد فتاحی در باره نوشته این دو نفر نکات خوب و برجسته ای از نوشته های اینها را به نقد کشیده اند. و بدرست به نکات بسیار مفید و فاکتهایی از تاریخ جدال کمونیسم کارگری با کومله جدید پرداخته اند.
مجید حسینی در دو نوشته جواب های مستدل در دفاع از نوشته اش را منتشر کرده است. و به ادعاهای فرهاد شعبانی و نوشته ای از جمال بزرگپور پرداخته است.
فرهاد شعبانی در نوشته اش برای چندمین بار و تکراری به تاریخی معین و به جدالی معین که در تاریخ سیاسی در ایران چپ و کمونیسم را زیر و رو کرده میتازد. کمونیسم کارگری و جدایی از حزب کمونیست ایران. در آغاز دهه نود. دشمنی اینها و تعدادی از رهبری کومله با آن تاریخ و منصور حکمت و تز و تئوری های کمونیسم کارگری در آندوره است. دشمنانی که بارها تلاش کردند آن تاریخ و تشکیل حزب کمونیست ایران را جعل کنند و با فتوشاپ کنفرانس وحدت(!؟!؟) در یکی از دانشگاه های سلیمانیه تحویل تعدادی از دانشجویان و سپس دوایر خودی شان بدهند. دشمنی امروز فرهاد شعبانی ادامه سیاست جعل تاریخ کمونیسم معاصر و یکی از احزاب آندوره حزب کمونیست ایران است.
نسان نودینیان
٧ خرداد ١٣٩٩
٢٧ می ٢٠٢٠
