ناصر – وین: مباحثات حول شرکت و یا حمایت از اعتصاب غذا در وین

در ارتباط با مباحثات حول شرکت و یا حمایت از اعتصاب غذا در وین، سوالی از جانب یکی از رفقا مطرح شد، مبنی بر اینکه آیا میشوددر وین, محل مذاکرات نمایندگان جمهوری اسلامی با ۵+۱, تظاهراتی نسبتا بزرگ با کمک احزاب و نیروهای مترقی خارجی سازماندهی کرد؟

بله, به نظر من این امر میسر است.

اما برای انجام این مهم، ملزوماتی ضروریست که می بایست ازقبل آماده شوند.

برای انجام این هدف، بدون تردید جنبشی توده ای و توانمند و آگاه ضروری است تا بتوان بدین وسیله اقدامات مناسب و موثری علیه جنایات هولناکی که هر روزه در کشورمان شاهد آنیم، سازمان داد. با تکه های پراکنده، بی جان و خواب آلود نمی شود به مبارزه ای اثربخش و کارآمد بر علیه این جنایات دست یافت.

جنبش در خارج از کشور، به رغم فعالیتهایی که گاه و بی گاه انجام می پذیرد، بسبب عدم تفکیک وظایف دمکراتیک از وظایف طبقاتی، درنبود تشکیلات سراسری – توده ای و انتقال وظایف دمکراتیک بدرون سازمانهای پرشمار کمونیستی- کارگری که بعلت تقسیم بندی های متعدد وانشعابات غیر ضروری از حمایت و پشتیبانی توده ای برخوردار نیستند، قادر به انجام وظایف خود نبوده است.

این مشکل، مصیبتی است که سالها است موجب بحران و ناتوانی در جنبش آزادی خواهی و دمکراتیک در خارج از کشور گردیده است وما بعد از گذشت بیش از چهار دهه هم چنان در چنبره آن اسیریم.

از آنجایی که راه خروج از بحران و بازسازی جنبش دفاع ازمبارزات مردم فقط از طریق حضور و وجود تشکیلاتی فرا طبقاتی ودمکراتیک میسر است, باید در وهله اول این سد بزرگ و سخت جان را از سر راه برداریم تا به یک جنبش توده ای اثرگذار دست یابیم. به انتظار روزهای مناسبی ایستادن نیز پاسخی به شرایط امروز نخواهد بود. ما تنها در بستر مبارزه ای متشکل قادر خواهیم بود جمهوری اسلامی را در اذهان عمومی افشا نماییم.

تنها جنبشی متشکل و توانمند که از حمایت توده ای برخوردار باشد مورد توجه و حمایت نیروهای مترقی و نهادهای خبری قرار میگیرد.

در این فضای پراکندگی حاکم بر ما، حمایتی موثر از مبارزات مردم به سختی میسر است و با مشقت پیش میرود. ما برای انجام وظایفی که مردم به ما محول کرده اند به صدایی رساتر که از گلوگاه توده ای مصم و آگاه منعکس شود، نیاز داریم.

یکی از مهمترین عوامل ناتوانی در مبارزه علیه جنایاتی که در کشورمان به طور مستمر انجام می پذیرد، وجود و حضور قطبهای دگم وفرقه گرا است که همچون گروه های ناسیونالیستی و مخرب مانع هرگونه همکاری نیروهای دموکراتیک و ضد رژیم شده اند.

این طیف های ناتوانِ مدعی مبارزه با رژیم، میبایستی بازده کارشان را در ترازوی سنجش و داوری قرار دهند تا ازبی اثر بودن چنین اقدامات پراکنده و ناتوان در امر مبارزه با رژیم بروشنی آگاه شوند.

ما ایرانیان در برون از مرزها صدای آزاد مبارزان کشورمان هستیم. درک و دریافت متفاوت ما از جمهوری اسلامی نباید مانع ازهمگرایی ما در مسیر مبارزه با آن گردد. باید در پاره ای از دغدغه های سیاسی تامل بیشتری نمود.

تنها در بستر مبارزات متشکل، ما قادر خواهیم بود جمهوری اسلامی را در انظار عمومی افشا کنیم. بدون تردید ما آن زمان مورد توجه قرار می گیریم که از حمایت توده ای برخوردار شویم، اکسیون ها زمانی اثر گذارند که به فاصله کوتاهی انجام پذیرند و از حمایت وپشتیبانی مردم بر خوردار شوند.

هدف از تاسیس کانون پیشبرد برنامه حداکثر مبارزات نیست. هدف در مرحله نخست، پیوند نیروهای پراکنده و بهم پیوستن ما است. هدف ایجاد تشکیلاتی است برای همه انسانهای آزادیخواه و دموکرات بر محور رئوس کلی و عمومی مبارزات، حول نقاط مشترک، به منظوردفاع از مبارزات مردم و افشای جنایات جمهوری اسلامی. این آن وظایفی است که به ما در خارج از کشورسپرده شده است تا که آن رادر عرصه های عملی مبارزه پیش بریم.

جدا از میزان علاقه و یا عدم علاقه فرد به این و یا آن سازمان و یا جدا از اعتبار سازمانها، زمانی که تشکیلاتی از حمایت و پشتیبانی توده ها برخوردار نشود، و در فعالیت های عملی حضور نداشته باشد، از عرصه مبارزاتی بدلایل متفاوت خارج میشود.

ما با همه تفاوت های نظری بر محور بیانیه کانون گرد هم آمده ایم تا بر توان مبارزاتی خود بیافزایم. از طریق اتخاذ موضع به مناسبت روزهای تاریخی، بدون حضور در عرصه های عملی و بدون برنامه ای منسجم و کارآمد، امکان دستیابی به این هدف، امکان پذیر نیست.

ما مبارزه را نمی توانیم سفارش دهیم، بلکه باید نیازهای آن را بشناسیم. ما نیروهای اصلی انقلاب نیستیم، بلکه در حاشیه انقلاب از آن حمایت می کنیم. این تشکیلات، کانون تجمع و تشکل انقلابیون نیست، بلکه مجمعی است از مخالفین راستین جمهوری اسلامی که با هد ف دفاع از انقلاب و حمایت از سرنگونی جمهوری اسلامی از مبارزات مردم پشتیبانی می نماید

ما برای حق آزاد زیستن و آزاد اندیشیدن بر علیه توحش و بربریت جمهوری اسلامی و جنایات روزمره آن مبارزه می کنیم. ما برای یک زندگی آزاد و حقوق متساوی، جامعه ای سکولار، مدرن، مرفه و خوشبخت مبارزه می نماییم. ما مخالف با هر مرام سیاسی و گرایش عقیدتی که مایل است تاریخ را به عقب برگرداند خواهیم ماند.

ما قصد داریم برای روزهای روشنی که در راهند به انتظار ننشینیم، بلکه برای پدیداری این روزها، روزهایی که عدالت جایگزین ظلم وبهره کشی میشود با ظلمت و پلیدی های حاصل از آن به مبارزه برخیزیم.

کانون صرفا برای حفظ و بقای خود درعرصه مبارزات حضور نمی یابد، تا در روزهای روشن فردا که خروش دادخواهی و آزادی و عدالت اجتماعی از ایران بگوش رسید، وارد عرصه مبارزات شود. این در خود ماندن و در خود فرو رفتن است.

دوستانِ مدافعین حقوق بشر نیز باید از رفتارها و سیاستهای جدایی طلبانه و بیمارگونه خود مرکزبینی خودداری نمایند. زیرا این اقدامات فاقد هرگونه عنصر تقویت دفاع از حقوق انسانها است. آنان بایستی از این خیالپردازی های ساده انگارانه دست بردارند که تصور میکند با نگارش نامه ای و با تظاهراتی چند ده نفره رژیم را فاقد مشروعیت میکند.

دفاع از مبارزات و حقوق انسانی مردم در ایران تنها از طریق برپایی تشکیلاتی دموکراتیک, منسجم و پر توان امکان پذیر است.

هر کدام از ما مسئول این شرایط ناتوانی, در پیشبرد وظایفی که به ما در خارج از کشور محول شده است میباشیم. ضعف ما در امرمبارزه، محصول ناتوانی مان در اتحادعمل ماست. محفل های نمایشی، بدون برنامه ایی جدی و چشم اندازی روشن,عناصر بی حاصلی هستند که مانع تقویت تشکیلاتی و توده ای و بدون شک موجب تضعیف مبارزات بر علیه رژیم میباشند.

با تکه های پراکنده وبی جان و خواب آلود نمی توان به مبارزه ای اثر بخش و کار آمد بر علیه رژیم اقدام نمود

توان ما در مجموعه ماست که مؤثر است و کارایی می یابد. اثبات حقانیت مبارزه ما نیز از درون پیکری متحد، متشکل وتوانمند حاصل میشود. تفکر چندگانه ما که در تحلیل بعضی اصول متفاوت از یکدیگرند، در مبارزه با رژیم یکسان عمل میکند. ما امروز می باید به یاری آنانی برخیزیم که شاید فردایی را نمی بینند.

دستیابی و حصول به آزادی و رهایی همگانی از سیطره خون آشام حکومتی که بی مهابا بقتل میرساند واز بکارگیری تمامي وسايل کشتار عمومی بدون در نظرگیری حرمت وجان انسانی ابایی ندارد، راه دیگری جز مبارزه و مقابله نیست. اما مبارزه به مقدمات و ملزومات اساسی نیازمند است.

ما باید به یک جنبش توده ای اثرگذار دست یابیم. مولفه های دستیابی به چنین جنبشی به صورت خودانگیخته حاصل نمی شود.

من از محاسبات و انگیزه های برخی دوستانِ مدافعین حقوق بشر که با سیاست های غیر اصولی و مخرب خود مانع اتحاد عمل و درحقیقت باعث تضعیف صف مبارزان آزادی و دموکرات شده اند، مطلع نیستم. اما میدانم، کارزار متفرق را باید متوقف کنیم همکاری نه فقط توان موقت مارا در رابطه با پیشبرد اکسیون ها تقویت می کند بلکه ضرورت ایجاد تشکیلاتی توده ای که برای مبارزه ای پیگیر واساسی بر علیه رژیم الزام آور است, آشکار می نماید و سنگ اندازان, سکتاریست ها را منفرد و جنایتکاران دیروز را رسوا می نماید.

مدافعین حقوق بشر تفاوت میان دوستان و دشمنان حقوق بشر را از یاد برده اند و این خطوط را در فعالیت های عملی خود مخدوش مینمایند. حضور سلطنت طلبان با پرچم، شعار و برنامه به همان اندازه غیر قابل قبول و مطرود است که در کنار سخنگویان و دوستداران حقوق بشر جنایتکاران دیروز با انگیزه فریب وبه گمراه کشاندن مبارزات مردم به دفاع از آزادی و دموکراسی بپردازند. هواداران حقوق بشر بخشی از افراد آگاه این جامعه اند که اراده کرده اند در سرنوشت جامعه خود دخالت نمایند. دخالت در این سرنوشت همراهی با فریبکاران را توجیه نمی نماید.

پنهان شدن در پشت سنگرهای دفاع از حقوق بشر و ایجاد جایگاهی متناقض در این سنگرها برای سلطنت طلبان بیان آن سیاست مخربی ست که تفاوت میان دوستان و دشمنان حقوق بشر را مخدوش می نماید. نباید فقط به گفتن دردها اکتفا نمود، بلکه برای خروج ازآنان چاره اندیشی کرد.

ما بدین جهت مایل هستیم که جهان را بشناسیم تا بتوانیم آن را تغییر دهیم. شناخت جهان، بدون کوشش برای انسانی تر کردن آن تغییری در این بی عدالتی ایجاد نمی نماید و شرایط مردم دردمند و گرفتار فقر و تهیدستی را بهبود نمی بخشد و مشکلی را حل نمیکند. هدف مبارزه در خارج از کشور دفاع از انسانهایی است که برای رهایی از نظامی مخوف و ستمگر بپا می خیزند. مبارزه ما می باید به آن درجه از رشد و توانمندی دست یابد تا مورد توجه نیروهای پیشرفته، نهادهای اجتماعی و انجمن های مترقی اتریشی قرار گیرد. این امر بدون تردید از درون همکاریهای گسترده میگذرد.

ناصر – وین فوریه ۲۰۲۲