تن فروشی، نمادی از بردگی جامعه طبقاتی
و شنیع ترین شکل خشونت!
من از برهنگان تن فروش بیزار نیستم
از پوشیدگان شرف فروش بیزارم
صادق هدایت
تن فروشی یکی از تحقیرآمیزترین اشکال بهره کشی از انسان است. عملی که همراه است با سوء استفاده و خشونت، نه یک رابطه انسانی طبیعی و آزادانه بین دو انسان.
پدیده تن فروشی در نظامهای طبقاتی در گذشته هم موجود بوده، تنها مختص به نظام سرمایه داری نیست. اما امروزه این امر به شکل یکی از پیچیده ترین و پر سودترین تجارت دنیا که از طریق باندهای مافیایی گسترده ایی که بخشا دولتها در آن نقش دارند سازماندهی شده است. در این رابطه نابرابر انسانهایی که مجبوراند تنشان را برای امرار معاش بفروشند، مورد معامله قرار میگیرند. شبکه هایی دست اندر کار این تجارت، زنان را در ازای پول در اختیار مردان قرار میدهند و از این طریق سلطه و قدرت بر زنان اعمال می شود. زن بجز اطاعت و خدمت کردن جرات هیچگونه اعتراض را ندارد. بیشتر این زنان به علت فقر به دام این باندهای قاچاق جنسی می افتند، آن ها می دانند که با این عمل در واقع فقر را می خرند و نه تمایل آزادانه را.
زنان تن فروش بجای اینکه نظام سرمایه داری را نشانه بروند که آنها را همچون کالا خرید و فروش می کنند، تاسف می خورند که زن هستند. زن قربانی تن فروش زن فقیری است، که با در اختیار قرار دادن و فروش تن خود لذت جنسی برای مرد ایجاد میکند. در تمام جوامع دنیا درصد بالایی از تن فروشی اختصاص به زنانی دارد که فقیرند یا خانواده هایشان در اثر فقر و نداری آنها را بفروش می گذارند. هم چنین درصدی از آنها جزء قربانیان سواستفاده جنسی در کودکی اند، به خصوص زنانی که در درون خانواده خود مورد سوء استفاده جنسی قرار گرفته اند.
پدیده تن فروشی جا و مکان نمی شناسد، جهانشمول است و در هر کوی و برزنی پیدا است، در خیابان ها یا در فاحشه خانه ها. بنا به تحقیقات، میزان زنان تن فروشی که به عوارض ناراحتیهای روحی- روانی و شوک های ناشی از این کار دچار می شوند، همان قدر بالاست که قربانیان جنگی، تجاوز و شکنجه دچار آن هستند. این زنان در تمام طول تن فروشی از خود بیگانه اند. معمولا زنان تن فروش به مواد مخدر معتاد شده و یا خارج از اندازه الکل می نوشند تا بتوانند وضعیت و موقعیت خود را تحمل و یا فراموش کنند. بسیاری از آنان عامدانه توسط دلالان و واسطه ها معتاد می شوند تا اولا فشارهای سخت جسمی و روحی وارده و تجاوزی را که به طور مداوم اتفاق می افتد، کمتر احساس کنند و ثانیا به آنان وابسته شده و نتوانند به راحتی دست از کار کشیده و شیوه زندگی خود را تغییر دهند. این زنان معمولا نام خود را عوض کرده و به هویت و شخصیت دیگری دست می یابند و دیگر خودشان نیستند.
برای تعریف و تبیین پدیده‌ی تنفروشی به مقوله‌ی ازخودبیگانگی مارکس باید مراجعه نمود، مارکس بیگانه بودن انسانها را نسبت بخود و روابطشان را در مناسبات تولیدی سرمایه داری توصیف نموده و به نقد میکشد. خود بیگانگی در رابطه غیر انسانی تن فروشی همچون مقوله خود بیگانگی بین کارگر و کار مزدی عمل میکند.
در واقع تنفروش کسی است که از آنجائیکه شرایط و چگونگی کارش به او تحمیل شده و خارج از اراده او است در مقابل عمل انجام شده باندهایی که از قٍبل فروش تن او و مشتریهایی که در ازای پول با او همخوابه میشوند شرایط و چگونگی کارش را تعیین میکنند و برایش تصمیم میگیرند بیگانه است. او در حین انجام شغل اجباری هم با خود رابطه نمیگیرد بلکه از خود نوعی فاصله میگیرد، زیرا ناچار است یک عمل تحمیل شده و فاقد رابطه انسانی را هر روز تکرارنماید. در ضمن از هم نوع خود نیز بیگانه است، با او که از تنش هم استفاده می کند بیگانه است. این خودبیگانگی شکلهای گوناگونی بهخود میگیرد و بشدت تکاندهنده است.
فلسفه ی لیبرالیسم این بردگی را آزادی می خواند و مارکس هم می گوید: که کارگر از بردگی و وابستگی به زمین آزاد شد، اما آزادی او به معنی آزادی از قدرت مناسبات مادی و مزدوری نبود. کارگر آزاد شد نیروی کارش را بفروشد،اما در مناسبات جدید سرمایه داری استثمار شد و به شکل دیگر تحت اسارت و بردگی درآمد. تن فروشی هم یکی از وحشیانه ترین اشکال بردگی انسان است.
هیچ تن فروشی نیست که بدون دریافت پول امکان رابطه ی جنسی با مشتری را داشته باشد. نقد ریشه تن فروشی بدون در نظر گرفتن نقد اقتصاد سیاسی و نقد کار مزدی امکان پذیر نیست. کم نیستند فمینیست های لیبرالی که تن فروشی را نشانی از رهایی زن می دانند. این ها نه تنها فهم و درک درستی از رهایی و مناسبات مزدی ندارند بلکه با حفظ این مواضع به تولید و بازتولید شنیع ترین شکل بربریت و خشونت که همان تن فروشی باشد یاری میرسانند. تن فروشی به همان میزان آزادانه است که فروش کار مزدی آزادانه است. کارگر بین مردن از گرسنگی و تن دادن به استثمار به ناچار دومی را انتخاب می کند و تن فروشان برای بازتولید حیات خود به مثابه ی موجودی انسانی به این شکل از بردگی مزدی تن می دهند، عمل ناخواسته ایی که به برده کشاندن زن تحت عنوان ” شغل ” تعریف شده و رسمیت می یابد.
زن تن فروش با موجودیت انسانی خود بیگانه می شود، چون احساس تعلق خاطر به خودش را از دست می دهد، با محیط اطرافش، یعنی اتاق و محیطی که در آن تن فروشی می کند هم بیگانه است، با باندهای مافیایی که از بردگی او ثروتهای نجومی میسازنند هم بیگانه است، زن تن فروش در روابطی که خرید و فروش میشود احساس امنیت نمی کند و با پولی که در ازای تن فروشی می گیرد هم بیگانه است، چون سهم بیشتر آن توسط صاحبان این تجارت از او ربوده می شود، بخش ناچیزی از درآمدی که ایجاد میکند فقط برای امرار معاش به او پرداخت میشود، آنقدر که بتواند زنده بماند و به این استثمار و بردگی ادامه دهد.
نقد تن فروشی را باید از زاویه نقد اقتصاد سیاسی سرمایه داری و نظام های طبقاتی بررسی نمود و هر نوع برخوردی از دیدگاه پست مدرنیستی، فرهنگی و مذهبی به این معضل اجتماعی پلید نه تنها کمکی به اصل ماجرا نمیکند، بلکه در تولید و بازتولید این شکل از بردگی انسان در چارچوب نظام سرمایه داری نقش ایفا میکند.
در نظام سرمایه داری زنان اکثریت فقرا و بیسوادان را تشکیل میدهند که بخش اعظم آنها جزء طبقه کارگر هستند. بحرانهای اقتصادی – طرحهای نئولیبرالیسم و ریاضت کشی بیش از پیش شکاف طبقاتی بر مبنای جنسیت را تعمیق بخشیده است. فقر رو به ازدیاد زنان را هر چه بیشتر از تحصیل و کار و پیشرفت بازداشته است، در نتیجه منجر به حذف زنان از بازار کار شده است. در هر یک از کشورهای جهان بنا به ویژگی اقتصادی و سیاسی درصد چشمگیری از زنان به علت بیکاری و عدم حمایتهای مالی و فقری که دامنگیر آنها میشود در دام تن فروشی و فحشاء می افتند، تا بتوانند از این طریق امرار معاش نمایند.
در کشورهایی مانند ایران که اسلام سیاسی و قوانین اسلامی در زندگی اجتماعی مردم نهادینه شده است، زن نه تنها به عنوان جنس دوم و مایملک مرد محسوب شده، بلکه نقش او هم در تولید مثل و خدمت به مرد و خانواده خلاصه میشود. زن به عنوان یک انسان و موجود اجتماعی فاقد هر حق و حقوقی و اختیاری میباشد. در شرایط امروزی ایران که فقر، فلاکت، تورم، بیکاری و گرسنگی به اوج خود رسیده است، بیشترین سهم آن نصیب زنان شده است. زنان سرپرست خانواده که بیکارند و یا به کارهای پاره وقت مشغولند و از نظر معیشتی مسئول زندگی خود و فرزندانشان اند، از آنجائیکه هیچ حمایت مالی از طرف دولت نمیشوند، ناچاراند تن فروشی کنند. صیغه این فحشای موقت که رویکردی از قوانین ارتجاعی اسلام است، یک شکل دیگر از خود فروشی است. مافیای جمهوری اسلامی با ایجاد باندهای بزرگ و پر سود فروش زنان و صادر کردن آنها به کشورهای همجوار ثروتهای نجومی ساخته اند. دست اندر کاران حکومتی در داخل کشور با ایجاد مراکزی در گسترش فحشاء در شهرهایی مانند قم و مشهد و دیگر شهرهای ایران و باز گذاشتن راه برای مشتریان از کشورهای دیگر ضمن به جیب زدن ثروتهای کلان با ترویج تن فروشی، بخش زیادی از زنان را به این فساد کشانده و خود را از زیر بار هر نوع مسئولیتی در تامین معیشت آنها مبرا نموده اند. قاسم سلیمانی یکی از بزرگترین مافیای قاچاق وخرید و فروش زنان بود. در نبود او دخترش این شغل بغایت پست و غیر انسانی را با کمال وقاحت تبلیغ نموده و به پیش میبرد. باز هم حکومت فاشیست جمهوری اسلامی به این اکتفا ننموده با ایجاد بنگاههای معاملاتی از مردان متاهل دعوت می نماید که به علت فقر و نداشتن درآمد مکفی زنهایشان را با ثبت نام در این بنگاهها در اختیار مشتری گذاشته و وادار به تن فروشی نمایند. و با کمال بیشرمی این جنایت انسانی را در فضای مجازی و غیر مجازی تبلیغ نموده و با جا انداختن آن در جامعه و شانه خالی کردن از زیر بار تامین معیشت خانواده ها این را به عنوان یک شغل مشروعیت میدهد.
رژیم جمهوری اسلامی در ابتدای بر سر کار آمدنش کار تحت عنوان حفظ حرمت انسانی، “شهرنو” ها را تخریب کرد ولی بعد به جای آن اماکنی به نام “خانه های عفاف” تآسیس کرد با تدوین قوانین و شرایط و ضوابط و نرخ آن که در جدولی منظم شامل سن زن، مدت انجام عمل، تعداد اقدام در هر ماه، مدت انقضای قرارداد و نرخ معین برای هر مورد و میزان سهمی که باید به مسئول آن خانه پرداخت شود و شرایطی برای زن در نظر گرفته شد که طبق معاینه پزشکی سالم باشد، شوهر و فرزند نداشته باشد. بیش از چهار دهه که از عمر ننگین جمهوری اسلامی میگذرد نه تنها در تمام شئونات اقتصادی – سیاسی و اجتماعی مقام و منزلت زن زیر سوال گرفته شده است، بلکه امروز هم با کمال وقاحت دولت و مقامات درجه اول با اعلام اطلاعیه زیر و در اختیار قرار دادن زنان ایرانی در اختیار مردان کشورهای عراق، سوریه، لبنان… فاحشه گری را برای زنان رسمیت و مشروعیت داده اند.
آستان قدس رضوی “
اعلامیه رسمی صیغه با نرخ معلوم و شرایط مشخص که به تایید حضرت آیت الله العظمی سید احمدعلم الهدی(دامت ابقائه) و به امضای حضرت آیت الله سید ابراهیم رییسی (دامت برکاته) رسیده است.
بسم ا لله ا لر حمن ا لرحیم
قال رسول الله(ص):النّکاح، ُ سُنَّتی، فَمَنْ رَغِبَ عَنْ سُنّتى فَلَيسَ مِنّى.
آستان قدس رضوی جهت ارتقای فضای معنوی جامعهٔ و ایجاد شرایط مناسب روحی و آرامش خیال برای برادران زائری ( خصوصا برادراني كه از كشورهاي اسلامي ديگر، عراق، سوریه، لبنان… آمده اند) که در مدت زیارت حرم مطهر امام هشتم از همسر خود دور می‌باشند اقدام به برگزاری مرکز صیغه های کوتاه مدت در جوار حرم رضوی نموده است. در این راستا از کلیهٔ خواهران باکره که سن آنها بین ۱۲ تا ۳۵ سال است دعوت به همکاری مینماید . هر یک از خواهران بر اساس قرارداد ۲ سالهای که با آستان قدس رضوی منعقد مینمایند موظفند که ماهانه حد اقل ۲۵ روز به صیغه برادران زوار در آیند. مدت قرار داد جزو سابقه اشتغال متقاضی محسوب میگردد مدت هرصیغه از ۵ ساعت تا ۱۰ روز متغیر میباشد . مبلغ پرداختی بابت هر صیغه بدین شرح است:
صیغه های ۵ ساعته: مبلغ پنجاه هزار تومان
صیغه های ۱ روزه هفتاد و پنج هزار تومان؛ ٢ روزه صد هزار تومان؛ ٣ روزه يكصد و پنجاه هزار تومان و از ۴ روز تا ۱۰ روز سيصد هزار تومان
خواهران باکره که برای اولین بار صیغه میشوند مبلغ ۱۰۰۰۰۰ تومان اضافه بابت برداشته شدن پردهٔ بکارت دریافت خواهند نمود.
بعد از انقضای قرارداد ۲ ساله در صورتی که سن خوهران به حد نصاب ۳۵ سال نرسیده باشد در صورت تمایل میتوانند در لیست انتظار صیغه های دایم قرار بگیرند.خواهران بالای ۳۵ بدلیل بالا بودن سن لطفا ثبت نام نفرمایند. خواهران موظفند ۵ در صد از مبلغ دریافتی هر صیغه را به ضریح مطهر واریز نمایند. از کلیه خواهران علاقه مند در خواست میشود ۲ قطعه عکس تمام قد (با حجاب اسلامی) ، آخرین مدرک تحصیلی، وضعیت بکارت و گواهی سلامت کامل روانی و جسمانی از سازمان بهداشت شهرستان محل سکونت خود را به آدرس ذیل ارسال نمایند.
(برای خواهران کمتر از ۱۶ سال رضایت رسمی پدر یا جد پدری یا عمو الزامی میباشد)
آدرس: مشهد – بارگاه امام رضا -خیابان شهید نواب صفوی -صحن کوثر – دفتر امور صیغه
جهت اطلا عات بیشتر با تلفن ۰۹۱۲۱۱۶۹۶۸۰ حاج مجید علیزاده
۰۹۱۲۴۲۵۱۷۰۴ حاج علی قهرمانی
تماس حاصل فرمائید
و یا به نشریه استان قدس مراجعه نمایید.“
تن فروشی تحت هر عنوان ازدواج موقت، قانونی، غیر قانونی، با مجوز دولتی یا غیر دولتی تعریفی جز فقر و درماندگی ندارد و خشونت محسوب میشود.
بازتاب و عواقب بیکاری که نتیجه اش عدم مسکن و تغذیه، بهداشت و درمان، تحصیل و تفریح میباشد سبب شده درصد بالایی از زنان و کودکان از حداقل امکانات زندگی محروم شده، و یا به تن فروشی تن دهند یا در صف کودکان کار در خیابانها بسر ببرند.
تن زنان کالا نیست!
جان برای نان!
صیغه بارداری ۴۰ میلیون تومانی همراه با ماهی یک میلیون نفقه. طبق جدیدترین آمار هر “رحم اجاره ایی” زن معمولا بین ۵۰ تا ۷۰ میلیون تومان برای زوجین آب میخورد. در این شرایط بیکاری، تورم و گرانی سرسام آور اجاره دادن رحم زنان، فروش تخمک و صیغه بارداری در ازای مبلغی پول بشدت رواج یافته است.
به گفته یکی از زنان که به علت ناهنجاریهای موجود در زندگی مشترکش جدا شده و دوتا بچه دارد. طی بعهده گرفتن مسئولیت فرزندانش، به فکر جمع کردن مبلغی پول برای رهن خانه و گرفتن سرپرستی بچه ها می افتد. او می گوید: زمانی برای گرفتن وام به مسجد محل رفتم از طرف روحانی محل به اجاره رحم تشویق شدم.
البته ” اجاره دادن ” رحم در بعضی از کشورهایی که با فقر و فلاکت دست و پنجه نرم میکنند همچون هند هم مرسوم میباشد. زنان هندی برای زوج های کشورهای غربی که قادر به بچه دار شدن نيستند، رحم خود را اجاره میدهند. مادران سرپرست خانواده، اغلب از درآمد حاصل از شغل” رحم اجاره ایی” هزینه زندگی و مدرسه کودکان خود را تامین می کنند. در اوایل شروع این کارعده ایی از زنان با عذاب وجدان و شرم و مخفیانه این کار را انجام میدادند اما اکنون همین این کار از شکل فردی خارج شده و در اختیار شرکتهای تجاری که مشغول تولید کودک از طریق مادران اجاره ایی برای متقاضیان غربی هستند در آمده است.
یکی از مادران ” رحم اجاره ای”، در مصاحبه با بی بی سی میگوید: به مادرانی که حامله می شوند تنها مبلغ ۷ هزار دلار تعلق می گيرد که البته مبلغ کمی است و بايد به آن هزينه پزشکی و بيمارستان را نيز اضافه کرد که در مجموع حدود ۱۵ تا ۲۰ هزار دلار هزينه برای سفارش يک کودک از هند تمام می شود. اين مبلغ در برابر ۷۰ هزار دلاری که برای همين کار در کشورهای غربی و آمريکا که بعد از بحث های فراوان اجازه آن داده شده است برای سفارش دهندگان هزينه بر می دارد، مبلغ ناچيزی ميباشد. طبق گزارش رسانه های هندی درآمد و سود حاصل از اين کسب و کار بر بدن زنان بدون اختیار خود آنها حدود نيم ميليارد دلار در سال ميباشد. در سراسر دنیا مافیای تجارت بر بدن زنان تقریبا مثل هم عمل میکند و سود دهی فراوانی برای نظام سرمایه داری و دلالان آن دارد.
جنگهایی که امپریالیستها در خاور میانه برای کسب منافع خود بر پا کردند، بیشترین قربانیانش را از زنان و کودکان گرفت. نتیجه جنگ که با خرابی و دربدری زنان بدون همسر خاتمه یافت و پیامدش فقر و گرسنگی و فرار از شرایط جنگی برای حفظ جان بود، زنان را با موج عظیمی از تن فروشی مواجه نمود. سیل مهاجرین عراقی برای فرار از شرایط وحشتناک جنگی عراق به کشورهای عرب نشین همسایه، همانند سوریه سرازیر شد. پيدا کردن کار امر محالی در این کشور بود و مهاجرین عراقی هم اجازه کار نداشتند. همسران مردانی که در جنگ عراق کشته شده بودند، به سوریه رفتند و برای امرار معاش خود و فرزندان مجبور به تن فروشی شدند. آنها هر شب، به خارج از خانه میرفتند و با فروش تن خود مخارج فردای خانواده را تهيه می کردند. این نوع امرار معاش به منظور بقاء برای مهاجرین عراقی که در محله های فقیر نشین و پر جمعیت سوریه زندگی می کردند تنها انتخاب ممکن بود. در طول سالهای اشغال عراق مسئله سوءاستفاده دولت این کشور برای جلب توریست های سکس از زنان و دختران عراقی در سوریه به آنجا رسید که کشور ثروتمند عربستان سعودی و جزایر خلیج، تعداد بسیار زیادی کلوبهای شبانه در حومه دمشق ایجاد کردند که به “کازینو” معروف شده بود. اين “کازينو” ها محل خريد تن زنان و مصرف مشروبات الکلی بودند. خبرنگاران و روزنامه نگاران خارجی که از این کلوپ ها دیدن کردند از جنایاتی صحبت می کنند که هر شب تا پاسی از صبح در اين اماکن رخ می دهد و آن فروش دختران نو جوان عراقی از سن ۱۲ سال به بالا بود. دخترانی که گاه به کمک آرایش غلیظ ، سعی در بیشتر نشان دادن سن واقعی خود داشتند. ارزانی قیمت تن فروشان کم سن و سال عراقی که بسیاری از آن ها توسط اقوام خود به اين اماکن برده میشدند حکایت از شرایط فلاکت بار و اسفباری داشت که این مهاجرین جنگ زده در آن بسر میبردند. البته بعدها هم جنگ در سوریه شروع شد و مورد تاخت و تاز امپریالیستهای غارتگر برای کسب منافع خود در منطقه قرار گرفت و جنگ خانمانسوز هزاران آواره جنگی که بیشتر آنها زنان و کودکان بودند را بهمراه خود داشت، همین فاجعه دردناک تن فروشی زنان برای زنده ماندن خود و فرزندانشان در مورد زنان سوریه ایی هم تکرار شد و باندهای مافیایی و لاشخور سرمایه در این رابطه به سودهای کلانی دست یافتند.
ابعاد تن فروشی در سیستم سرمایه داری آنچنان گسترش یافته که در تاریخ بشر سابقه نداشته است. طبق اعلام سازمان ملل، ۳۰ میلیون زن در تجارت سکس کار میکنند و سالانه بیش از یک میلیون زن و کودك در جهان وارد این تجارت میشوند. تجارت سکس و پورنو که یکی از پرسودترین صنایع بعد از اسلحه سازی و مواد مخدر است، سالانه میلیاردها دلار به جیب سرمایه دارانی میریزد که زندگی میلیونها زن و کودك را تحت کنترل خود درآورده و مورد بهره کشی قرار میدهند. پورنوگرافی با استفاده از آخرین وسایل ارتباط جمعی تمام افکار جامعه را به تسلط خود درآورده و با آن روسپی سازی هم میکند. از هر ۸ سایت اینترنتی، یک سایت پورنوگرافی است سردمداران این تجارت شنیع و کثیف نه تنها هزاران زن و کودك را مرتباً مورد تجاوز، خشونت و قتل قرار میدهند بلکه از طریق تبلیغ پورنو به اشکال گوناگون به عمیق تر شدن فرهنگ زن ستیزی و مشروعیت دادن آن به کل جامعه مشغول اند.
تن فروشی ریشه در مناسبات نظام نابرابر و جامعه ایی دارد که فرهنگ مرد سالاری در بوجود آمدن تقسیم کار نابرابر، به انحصار گرفتن ابزار تولید توسط مردان، انباشته شدن ثروت در دست مردان که باعث بوجود آمدن مالکیت خصوصی شد ، نقش دارد. همه این تحولات در طول تاریخ زن را در موقعیت فرودستی نسبت به مرد قرار داد و در دوران متفاوت تکامل تاریخی بسته به نیاز های این جوامع طبقاتی نظیر برده داری ، فئودالی و سرمایه داری، مرد سالاری هم اشکال مشخصی بخود گرفت. مشخصا مذاهب در تمامی این دورانها به عنوان ابزار تسهيل استثمارطبقات حاکم در تشدید فرهنگ مرد سالاری و در هر چه بیشتر به انقیاد در آوردن زنان نقش داشته اند. در واقع مذاهب توانسته اند با تحمیق و ایجاد خرافات در بین مردان و زنان جامعه زنجیرهای اسارت بر زنان را هر چه بیشتر محکم تر کنند. ستم جنسیتی و طبقاتی بر زن، که انواع و اقسام خشونتها از اذیت و آزار جسمی و روحی و روانی تا تن فروشی و غیره…..را با خود بهمراه دارد، امروز به عنوان بخشی از مناسبات اجتماعی جامعه بیشترین سودهی را برای نظام سرمایه داری دارد. به همین دلیل است که دولتهای سرمایه داری شب و روز درهر گوشه ای از جهان آگاهانه با فرودست نمودن بیشتر زن و رواج فرهنگ ضد زن و مرد سالارانه در بین تمامی اقشار و طبقات جامعه این چنین تبلیغات وسیعی را سازمان میدهند. به این علت است که بی حقوقی زنان مهمترین ابزار قدرتمند طبقه سرمایه داری حاکم برای تحت سلطه قرار دادن نیمی از جامعه بشری می باشد. پایان دادن به تن فروشی و ستم جنسیتی و طبقاتی زنان درگرو لغو مالکیت خصوصی نظام سرمایه داری و برپائی مالکیت اجتماعی است که نه تنها ضامن برابری و آزادی زنان بلکه تضمین کننده رهایی کل جامعه از هر ستم و نابرابری است.
۲۲ ژانویه ۲۰۲۲
https://t.me/nahadhayehambastegi
